Гісторыя музея

Музей гісторыі беларускага кіно заснаваны па ініцыятыве беларускіх кінематаграфістаў у Мінску ў 1966 г. (напярэдадні 40-годдзя выхаду на экран "першай нацыянальнай фільмы" "Лясная быль") як ведамасны пры кінастудыі "Беларусьфільм" для збору і захавання матэрыялаў пра нацыянальны кінематограф, папулярызацыі яго дасягненняў і кінакультуры наогул. З 1982 па 1988 гг. размяшчаўся ў Рэспубліканскім Доме кіно (касцел святых Сымона і Алены) Саюза кінематаграфістаў БССР, з 1988 па 1998 гг. – зноў на кінастудыі, выконваючы ў асноўным архіўную функцыю.

Адчынены для рэгулярнага наведвання (з экскурсійным і лекцыйным абслугоўваннем) у пачатку 2002 г. у спецыяльна рэканструяваным (1994–1998 гг.) па рашэнні Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь трохпавярховым будынку – помніку архітэктуры першай паловы ХХ стагоддзя (вул. Свярдлова, 4), дзе на падставе гранта фонда Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь па падтрымцы культуры і мастацтва за 2000 г. групай кіназнаўцаў (навуковых супрацоўнікаў аддзела кіно і тэлебачання Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору НАН Беларусі) у складзе А.В. Красінскага, Л.М. Зайцавай, І.А. Аўдзеева (цяпер – кіраўнік музея) і дызайнера Д.І. Згорскага была створана базавая экспазіцыя. Са студзеня 2005 г. ("з мэтай стварэння больш спрыяльных умоў для развіцця і з улікам значнасці гэтага культурнага цэнтра для краіны") музей стаў філіялам установы "Дзяржаўны музей гісторыі тэатральнай і музычнай культуры Рэспублікі Беларусь" (загад Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь ад 17.08.2004 г. № 141). З верасня 2014 г. – філіял Дзяржаўнай установы "Нацыянальны гістарычны музей Рэспублікі Беларусь".